| Tytuł: | Samo życie |
|---|---|
| Autorzy: | Waldemar Martyniuk |
| Rodzaj: | inne |
| Grupa docelowa: | dorośli |
| Język: | ogólny |
| Poziom: | A1, A2, B1, B2, C1, C2 |
| Sprawności: | ćwiczenie słownictwa, mówienie |
| Wydawnictwo | Uniwersytet Jagielloński |
„Samo życie” to zestaw plansz, zawierających rozmaite rysunki i schematy, a składających się na trzy bloki tematyczne: ja i mój świat, doświadczenia i plany oraz opinie i poglądy. Plansze te stanowią doskonałe uzupełnienie lekcji jako czynnik stymulujący wyobraźnię, aktywizujący i motywujący do mówienia. Stwarzają tym samym ogromne możliwości rozwijania słownictwa czy sprawności komunikacyjnej, praktycznie na każdym poziomie zaawansowania. Każda z plansz ilustruje określone zagadnienie (np. opis postaci, rodzina, pytanie o drogę), także gramatyczne (zdania warunkowe czy dopełniacz), autorskie propozycje wykorzystania ich nie powinny jednak krępować inwencji lektora. Choć wydane przed 25 laty, właściwie nie straciły na aktualności (może poza kwestią mody). Fakt, że trącą myszką można wręcz potraktować jako dodatkowy czynnik komiczny. Trzeba mieć na uwadze, że nie znajdziemy tu – co zrozumiałe – przedmiotów tak naturalnych dla dzisiejszego obrazu świata jak komórka czy komputer. Nauczyciel mający świadomość tych ograniczeń z pewnością będzie jednak potrafił wykorzystać je w sposób interesujący i produktywny.
- pmigotka, 2011-09-13
- Lubię ilustracje z dymkami do uzupełnienia i dosłownie kilka innych plansz. Ale generalnie unikam ich na lekcji, bo irytuje mnie siermiężność Polski, jaką prezentują. Szukam zdjęć raczej w nowszych źródłach, co w dobie Internetu i wszechobecnych kolorowych gazet nie jest dużym problemem.
- 3/5
- krystyna.b, 2011-06-20
- Dobrze pamiętam czasy, kiedy plansze Martyniuka były podstawowym źródłem ilustracji na lekcjach polskiego. Teraz na szczęście jest inaczej, ale ja wciąż często uciekam się do starego dobrego „Martyniuka”, co moi uczniowie wciąż przyjmują bardzo pozytywnie.
- 5/5
